Cuma, Şubat 19, 2016

olmaz böyle şey


evet doğru tahmin. yarın sınavım var. stresten kendimi vuracak duruma geldim.

bu sabah uyandığımda da okula lanet ettim. bir süre yatağımda oturup gelen mesajlara cevap verdim. sanki yapabileceğim başka ne varsa bu saatte, onu sormuş biri. -önemsiz biri değil- kendimi okula gitmeye ikna etmeye çalıştığımı söyledim, ondan beklemediğim şekilde ciddiye alıp kendi argümanlarını sundu bana. ama beni çok bağlamayan şeylerdi -ben mühendis olmayacağım sonuçta. yine de ilk derse geç kalarak gittim. yolda annemi arayıp şikayet ettim oradan buradan. dolmuştum. 

cuma günleri okulun en güzel günü yine de. en azından dersler rahat geçiyor. bir ara kimse sınıfta yokken hocaya yarın ielts'e gireceğimi söyledim, tavsiye istedim. en önemlisi concentration, dedi. ben de dehb var diyemedim. sonra tabu oynarken benim anlatma sıram geldiğinde bütün sınıfa söyledi hoca. arkadaşınız yarın ielts'e girecek diye. ben de bunun iyi olmadığını söyledim, i feel more pressure now, dedim. bin tane 'eee ne yaptın' sorusu duymak istemiyordum. sonra okul bitti. benim için yirmi dört saatte bir olan yemek yeme eylemini gerçekleştirdim. 

canım hiçbir şey yapmak istemiyordu. sınav düşüncesi bunalıma girmemde çok considerable bir supporter idea idi. bunun dışında bugün için birçok plan yapıp hepsini unutmuştum. tekila ile buluşmaktı biri de. ama vazgeçmiştik o biraz hasta diye. gerçekten ölmek istedim biraz. kimseyi göresim bile yoktu, duvara dönüp oturuyordum. sonra morgana'nın beni harekete geçmeye teşvik etmesiyle tekila'yla buluşmak üzere beşiktaş'a doğru yola koyuldum. 

o kadar kötüydüm ki ilk kez vapurda içeri oturdum. bir şeyler karaladım. iskelenin orada biraz bekledim. sonra tekila beni ufak ama şirin, hoş müzikler çalan bir yere götürdü. onu görmek çok iyi geldi bana. ilk defa bu şehirde bütün herkes yabancıymış gibi hissettim. çok yabancı. ama o tanıdığım biriydi. beni tanıyan biriydi. rahatladım. 

sonra istiklal'e gittik, yürüdük. kitap aldım. yürüdük. metroyu beklerken yine raylarda hangi pozisyona durursam ölürken daha az canım yanar diye düşündüm. kalabalıktı, bir ara nefes alamadım. kitap okumaya çalışırken düşüyordum. eve geldiğimde giysilerle ilgili anlamadığım bir muhabbet vardı. sonra ielts çalışmaya çalıştım, oldu olmadı derken arkadaşlarla herkesin ayrı telden çaldığı eğlenceli bir muhabbet yaptık. 

ne olursa olsun sanırım... her zaman yanımda olmasalar bile, kapılarını çaldığımda beni gülerek karşılayacak insanların olduğunu bilmek içimi rahatlatıyor. ama keşke demeden de edemiyor insan. sorun olmadan olur mu? olmaz böyle şey. kendimi anlamak istiyorum. kendimden korkuyorum. olmaz böyle şey.

*** 

olmaz böyle şey
yoksa rüya mı
tam mutlu oldum derken
yıktın bütün dünyamı
ben bu dertten ölürsem
söyle küçük bey
hiç mi kalbin sızlamaz
olmaz böyle şey

12 yorum:

  1. Sınavı çok dert etme diyeceğim ama.. bu cümleyi yanlış kişiden duymuş olacaksın.
    Sadece ''kolay gelsin, umarım iyi eyler olur senin için diyebilirim'' sanırım.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. sınav akşamına kadar sorunum yoktu aslında :D
      yaaaani, normal geldi ama çok sağ ol yine de :3

      Sil
  2. Başarılar dilerim canım benim sen zeki kızsın bu gazlar pek ise yaramıyor biliyorum ama insan demeden de edemiyor

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. yeryüzünde beni gaza getirebilecek şey henüz bulunamadı sorun yok :D

      Sil
  3. Sınav zamanlarımda ben de hayattan soğuyorum.Bulunduğum çevre , arkadaşım falan ,çevrem kalemlerim , ne varsa hepsini değiştirmek istiyorum.Genelde saç kestirdiğim dönemler de sınav dönemlerim olur . Fazla taktığımı biliyorum fakat yapım bu .Taşacak duruma geldiğim zaman genelde en yakın arkadaşımın yanına gidiyorum.Her nasılsa o beni rahatlatmayı başarıyor .Senin de dediğin gibi ,
    ''...her zaman yanımda olmasalar bile, kapılarını çaldığımda beni gülerek karşılayacak insanların olduğunu bilmek içimi rahatlatıyor.''

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. benim için durum şöyle, zaten dolmuşum, taşacak bir nokta arıyorum, sınavdan girip sitemden çıkıyorum, her şeye lanet moduna geçiyorum falan.
      iyi ki bu arkadaşlar var, yoksa ne yapardık?

      Sil
  4. Sanırım aynı zamanlarda İstiklal'e gitmişiz yanımızda da geçmişe ortak olmuş bir dostla. Ben de o gün içime dolan tarifsiz sıkıntıyı atmak istemiş ve senin gibi dolanmıştım, tabi aynı gün mü şu an emin olamadım. Böyle zamanlarda zaman ayrımı yapmaya üşeniyorum da.
    Aynı sıkıntıyı paylaşan insanlar birbirlerini fark etmeden kayboluyor sokaklarda. Yazını okuyunca belki dedim, aynı yerde aynı vakitte aynı dertlerle bulunmak ama farkında olmadan geçip gitmek bu.
    Düşününce hafif hoşuma gitmedi değil şimdi. Fantastik geldi.
    İstanbul adamı şair yapıyorsa sınav zamanı da öğrenciyi bilge yapıyor. Hayatı sorguluyoruz. Normal bir anormalliği yaşamak bu duygu karmaşan. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. bu yorumun nedendir bilinmez spam kısmına gitmiş. ben de düşün ki bu akşam spam kısmına bakıp yorumunu gördüm ve cevap yazıyorum. kusura kalma. pek erken sayılmaz.
      çok farklı. roman gibi, film gibi geliyor ya insana aslında gerçek. kafamızda aynı sorularla dolaşıyoruz belki fark etmeden birbirimizi.
      "Normal bir anormalliği yaşamak bu duygu karmaşan" bayıldım cümlene :')

      Sil
  5. Bak yine ben. Ulan neyse bak burda iyi.
    Üzülme herkesi ne kadar sevsem de oda arkadaşım Best de olsa çılgın müyendizler içinde olsam da onlarda beni anlamıyo. Bi şe anlatınca direk duygularım sorgulanıyor böyle hissetcek bi şe yok diyolar ama var diyorum sonra sana anlatınca sen bunu yapmıyosun Furk niye gururunu kırdı demiyosun bu çok normal diyosun bunu onlara anlatamıyorum anlamak da istemiyorlar bence. Geçen biri duygularımı içimde yaşadığımı dışardan çok düz durduğumu söyledi bende ona dedim ki çünkü size düşündüklerimi ispatlamakla uğraştığım için duygu açılımına geçemiyorum. Uzun sessizlik. Git Paul a sor dedim lise boyunca sürekli ona neler anlattığımı... Dın dın dın tanışırsanız sorarsın diye ekledim tamam dedi muhahahaha

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. By rope rider

      Sil
    2. Ama bak şöyle bir şey var, abi bu duygu, adı üstünde yani, sen bunda mantık arayamazsın ki? Zaten ciddili bir mantığı varsa bu duygu olmaktan çıkmıştır. Bence yani.
      Not: Bu tanışacağımız kişinin rope rider'ın bestecisi olduğunu düşünmek istiyoruuuum :D

      Sil
    3. Maalesef sori nat sori

      Sil