"Yine Japon Filmi Mi İzliyorsun?" #2

Ben bu şekilde Japon filmi izlemeye devam edersem daha çok işiteceğim bu soruyu. Ama anlamıyorsunuz, tuhaf bir şey var. Bağımlılık yapıyor sanki, sadece Japon filmi izleyesim geliyor. Niye böyle bir çocuk oldun ki sen? Yani ben. Of aman.

Beck

Açılışı şimdiye kadar izlediğim en iyi Japon filmlerinden biriyle yapıyorum. En iyisi bile olabilir. Bandage da çok iyiydi gerçi. Herkese “Muhakkak izle.” Diyebileceğim bir film. Müzikal anlamda tatmin oldum. Aralarından bir tek bunu şiddetle tavsiye edebilirim.

Manga’dan animeye, animeden filme giden süreçte –tipik süreç yani- bazı şeyler değerini kaybetse de bazı noktalar da değer kazanmış. Bunu es eçmeyelim lütfen. Özellikle de söz konusu müzik olunca bazı şeyleri hayal etmek zorlaşıyor. Hiç görmediğimiz bir görüntüyü hayal etmek daha kolay olabilir ama hiç duymadığımız bir şarkıyı hayalen dinlemek çok daha zordur. Anime ve filmde kullanılan müzikler de çok hoş olduğu için…,

Animesine şöyle ucundan, ucucuğundan da bakmış olsam bir fikir edindim. Ama şimdi önemli olan film, konuyu dağıtmayalım o yüzden.

Ryosuke Minami (Hiro Mizushima) bir müzik dahisi olmakla birlikte aynı zamanda bir “çatlak”tır. Ama normal bir “çatlak” değil, animelerdekinden. İki farklı nedenden dolayı kafaya koyar, amacı harika bir rock grubu kurmaktır. Bir de Minami’nin bir türlü peşini bırakmayan belalı bir geçmişi vardır. Ha bir de köpeği Beck, gruba isim ararken Chiba’nın eşsiz buluşuyla grubun da ismi olur.

İlk bulduğu grubun bassisti olacak olan Taira’dır. (Osamu Mukai) Taira basta cidden çok iyidir, ayrıca üstünü çıkarmak gibi de acayip bir huyu vardır asdsdasdd Kuul olma amacı gütmez ama içine kapanık biridir, tabi Minami sinirlerini bozmadığı sürece. :D Bayağı bir fangörllük yaptığım doğrudur. :D Neyse, Taira’nın gruba katılmak içinse bir şartı vardır; iyi bir vokal…

Bunun üzerine Minami eski bir arkadaşını bu iş için ayartır. Chiba (Kenta Kiritani) underground rap semalarında –yeraltı rap seması ne abi?- gezinen bir arkadaşımızdır. Lakin kendisini buraya ait hissetmemektedir falan filan derken Minami’nin grubuna katılır. İnanılmaz enerjik bir kişiliği olan Chiba oldukça da duygusaldır. Ayrıca karakteriyle rock ve rap arasındaki büyük farkın aslında o kadar da büyük olmadığını göstermesi çok hoşuma gitti. Rock sevenlerde hiphopa karşıi hiphop sevenlerde rocka karşı anlayamadığım bir karşıtlık var, bu karakter onlara gelsiiin! :D

Ve Yukio Tanaka (Takeru Sato) insanların daha çok kullandığı ismiyle Koyuki… Minami’nin köpeği Beck’i kurtarınca Minami ona “dile benden ne dilersen” der ve Koyuki de gitar çalmayı öğrenmek ister. Minami de ona bir gitar verir ama gitar okuldaki zorbalar tarafından parça pinçik edilir falan filan hikaye bu değil. Beklendiği üzere Koyuki gruba katılır ama beklenmeyen şey Koyuki’nin “ses”idir. Filmi izlerken kırk takla atmanıza neden olacak bu “ses” günlerce aklınızdan çıkmıyor. :D Niyesini sonra anlarsınız. Ha bir de kendisi Minami’nin kardeşi Maho’yla aşk meşk olaylarındadır. :D

Son olarak ise Saku (Aoi Nakamura) Koyuki’nin okulunda bir çocuk. Zorbalara hep karşı gelse de her defasında bir güzel dayak yemesiyle ünlüdür. Dahası Saku bir bateri dehasıdır. Böylece Koyuki ile birlikte gruba o da katılmış oluuur…

Chiba - Saku - Minami - Koyuki - Taira

Bu linki eklemeden de olmaz: http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_Beck_soundtracks

Paradise Kiss

Bu da modayla ilgili bir filmdi. Hayır, modadan zerre kadar anlamayan ben ne diye kalktım izledim bilmiyorum. Maksat muhabbet….

Esas kızımız olan Yukari (Keiko Kitagawa) annesinin baskısıyla hayatını inekleyerek geçirmiş bir kızdır. Normal ve sıkıcı bir hayatı vardır, ta ki Paradise Kiss ismi altında çalışan bir grup moda öğrencisi tarafından model yapılmak istenene kadar.

Grubun çizimlerini yapan dahi George, neşe dolu Miwako, Miwako’nun aksi sevgilisi ve aslında bir erkek olan Isabel’den oluşan grup yaklaşan yarışma için kendilerine bir model ararlar ve kafayı Yukari’ye takarlar. Yukari önce onları aşağılasa da sonradan büyülerine kapılıverir.

Yukari - Miwako - Isabel - Miwako'nunki - George

Filmi izlemeye başladıktan sonra fark ettim ki George aslında bizim Taira imiş. Ama yani insan nereden nereye diyor. Bir de güya moda dahisi olan George filmin başından sonuna kadar aynı şeylerin farklı renklerini giydi. :D Ayakkabılarının iğrençliğine girmiyorum bile. Benim filmdeki favorim Isabel’di açıkçası. Ha bir de birinci olan kıyafetin niye birinci olduğunu hala anlamadım. Benim göremediğim nasıl bir güzellik vardı onda? Ama yine de mesajı sevdim. Ne kadar zeki ya da yetenekli olursanız olun çalışmadan kazanamazsınız. Ama yeteneğiniz olmasa bile gerçekten çok çalışırsanız başarırsınız. Bu benim en büyük inançlarımdan biri. Ufak bir sorunum var yalnız, dahi değilim ve tembelin tek olduğum da açıktır, öyleyse kaybetmeye mahkûm muyum? :D :D

Kimi to Boku / Sen ve Ben

Afişi gördüğümde “Anaaa bu bizim Saku.” Dedim. Bu sefer afişten tanıdım yani, bu da bir gelişme. :D Ama çok tatlı bir filmdi. Kısa olması onu ayrı bir sevimli hale getirdi.

Film yine animeden uyarlanmış, Shigeto Yamagara’nın otobiyografisiymiş. Filmde Yamagara (Aoi Nakamura) hem çalışan hem okuyan bir çocuktur. Derken nebulalı bir gecede –yıldızlı bir gece falan değildi, bayağı nebulalıydı- yavru bir kedi bulur. Evine götürdüğü bu kedinin adını Ginogou koyar. Kedi inanılmaz tatlı, aşık oluyorsunuz kediye. Neyse, zamanla kediye fena halde bağlanır çocuk. Bir yandan da devam ettirmesi gereken bir hayatı vardır. Mangaka olmak için gecesini gündüzüne katıp çalışan Shigeto için bakalım zaman ne gösterecek?

Eğer başka bir şeyle ilgilenmeden ve atlamadan filmi izlerseniz ağlarsınız. Açık ve net söylüyorum. Normalde ben de ağlardım herhalde ama müsait değildim. Demem o ki hazırlayın kendinizi…

Kimini Todoke

Ryu - nappun namja - Sawako - Kazehaya - Yano - Yoshida

Tartışmasız adını en çok duyduğum Japon filmi. Dedim ki tamam, buraya kadarmış, artık izliyorum.

Sawako (Mikako Tabe) görünüşü ve davranışları yüzünden herkesin “Sadako” diye çağırdığı bir kızdır ve hakkında bir sürü dedikodu dönmektedir. Ama onları da suçlamamak lazım. Garez’den fırlamış gibi ortalarda gezinen bir kız, kimseyle konuşmuyor, tuhaf bakışlar atıyor falan. Tabi ki esas oğlanımız Kazehaya (Haruma Miura) aynı fikirde değildir. Hemencecik Sawako’yu topluma kazandırma çalışmalarına başlar.

Film ilerlerken ben diğer kızları kesmekle meşguldüm. Yano ve Yoshido ikilisini çok sevdim, o kızları bana gönderin. En az aşk kadar arkadaşlık temasının da işlendiği bir filmdi. O kısımlardan daha bir zevk aldım. Ha bir de unutmadan… Ben Sawako’nun yerinde olsaydım var ya, okulda terör estirirdim. :D

Buraya kadar olan filmler ilgilenenlere “tavsiye edilen filmler” bölümüydü. Bundan sonrası ise “aklınız varsa izlemeyin” bölümü.

My Rainy Days

Hay ben bu filmi ne beklentilerle izledim, sonra nasıl bir hayal kırıklığı yaşadım peh peh peh

Rio (Nazami Sasaki) 14 yaşında tecavüze uğramış bir kızdır. Yaşadığı acılardan dolayı berbat bir insan olur çıkar. Ki bu noktada ne yazık ki kendisini haklı bulamıyorum. 17 yaşına geldiğine bir öğretim görevlisine aşık oluverir ama adamın da sayılı günleri varmıştır. Güzel sahneler de vardı ama kızın oyunculuğu çok yapmacıktı. Hiç lüzum yok.

My Sister My Love

Bu da acaba konu nasıl işlenmiş diye merak ettiğimden izlediğim bir filmdi. Atlaya zıplaya izledim zaten. Ensest bir ilişki üzerine film. Çok çok uç bir noktayı sanki normal bir şeymiş gibi anlatmışlar. Olayı masum göstermeye çalışmışlar ama ı-ıh. Biri gelip de bunu savunursa cevap bile vermeyi düşünmüyorum. Çünkü böyle bir durum insan fıtratında olmaz, ancak bozulmuş bir fıtratta böyle duygular uyanabilir. Ama zaten ben filmi bunu söylemek için izlemedim. Sıkıldığım bir film oldu ve en başından biri ikili hiç kardeş gibi değiller zaten bu yüzden seyirci de fazla yadırgamıyor, kardeşlik sadece lafta. Kardeş dediğin her saniye birbirinin başının etini yer. :D

İnsanlar bu filmi ya benim gibi meraktan ya da Jun için izlemişler. Ama ben Jun'u sevmiyorum. Hatta Arashi fanı değilsem Jun yüzünden, öyle sevmiyorum.

Kanojo to no Tadashii Asobikata

Al birini vur ötekine. Bu filmde de kız prenses çocuk da onun hizmetkarı. Hayır çocuk ne diye kabul ediyor onu anlamadım ki bir türlü. Salak mısın oğlum sen? Tabi büyüyünce aklı başına gelir, kız Tokyo’yo gitmek istiyordur ama çocuğun başka planları vardır falan filan. Ben komik olur beklentisiyle izledim ama değildi. Tek bir sahnede güldüm, orada da çok güldüm gerçi. Çocuk kızın çıktığı adamla dövüşürken. Nasıl bir dövüştü o ya? :D Ama hepsi bu kadar.

Demem o ki ben ettim siz etmeyin, gidin güzel güzel filmler izleyin. :D

Bu Japon filmleri yazısı da burada sona erdi. Umarım bir başkasında görüşmeyiz. Kusacağım yakında.

Güle Güleeee