oynasam oynamasam

no land - sor

oha resmen üç bin yıldır yazmıyorum.

tüyap öncesi ben:

tüyaptan ne istiyorum? tüyap'a gidebileyim yeter diyorum şu aralar sadece. malum vizeler salmıyor yakamızı, haftasonu olması bir de cabası. mesela bugün bir vizeden çıktım ve hayatımın çalışmasını yapmama rağmen (neredeyse beş saat çalıştım be, oha!) eh diyebiliyorum en fazla. kampüsün önündeki o aşırı tatlı köpek benimle oynamasa muhtemelen zırlardım. (ağlamazdım ama niye böyle oldu yaaaa diye mızıldamak) neyse, tüyap diyordum. bir tane ferit edgü kitabı almak istiyorum, bir de... ece  ayhan tabi ki. o kadar okurum ve severim ama kitaplığımda bir ece ayhan yok? bir de şunlar var listemde: kıyamete bir milyar yıl, yıkıma giden adam, ışık tanrısı.

sonrasında:

tüyap'a gittim, ece ayhan aklımdan çıkmış. üzüldüm. ferit edgü - hakkaride bir mevsim alındı. alfred bester - yıkıma giden adam alındı. (Sel ve İthaki) ve de şöyle bir liste alındı:

Georges Perec - Kayboluş (Ayrıntı)

Raymond Queneau - Zazie Metroda (Sel)

Orhan Pamuk - Kara Kitap (YKY)

Milan Kundera - Şaka (Can)

Dino Buzzati - Dağların Adamı Barnabo (Timaş)

Bernardo Atxaga - Obabakoak (Aylak Adam)

istanbul modern'e gittim son sergileri gördüm. "insan insanı çekermiş" harika ötesiydi. inci uzuner retrospektifi çok sırdışıydı, bu anlamda yepisyeni acayip şeyler görmek için ideal. lütfi akad için hazırlanan sergiyi ise yetersiz buldum, sönük kalmıştı. gerçi yine de güzeldi.

iki de fiiilm. ikisi de yeniiii, ikisi de yerli. (türk sinemasına yüzümü geç döndüm ama geç olsun güç olmasın?) biri "son kuşlar" yönetmeni bedir afşin. gencecik bir arkadaşımız, ilk uzun metraj filmi son kuşlar, bundan önce bir belgesel çekmiş. tabi ki adını bu filmle duydum, gösterim sonrasında da ufak bir söyleşi oldu. bayağı ilginç bir kişilik, senaryoyla ilgili sorulara "belki şöyle olabilir" diye başlayan ihtimaller kümesinde yer alan cevaplar verdi. aslında film bayağı güzeldi, sonunu çok şaapmadım ama yine de güzeldi. 

diğeri "rüzgarda salınan nilüfer" isimli filmdi. açıkçası ismi çok tırt gelmişti o yüzden izleyip izlememekte şüphe ettim. (seren yüce, takva isimli filmde yönetmen asistanıymış, açıkçası takva izlediğim en kötü türk filmlerinden biriydi, bir tür korku filmi, şimdi neredeyse tamamen unuttum ama aklımdaki kareler cidden korku filmden fırlamış gibi) aslında bu seren yüce'nin ikinci filmi, ilki "çoğunluk" da izleme listeme girdi, merak efendim, o kadar ödül almış, insan dayanamıyor. neyse, biz elimizdeki filme dönelim. ne anlamam gerek ne düşünmeliyim şaştım kaldım. en sonunda amaaaan dedim. ama hala hatırlayınca rahatsız olduğum o replikler duruyor. 

birde şöyle bir komedi filmimiz var, interview. muhakkak duymuşsunuzdur çok popüler. kim jong un'la röportaj yapma fırsatını elde eden tv sektöründeki iki arkadaşın öyküsü diyelim. film boyunca gülmekten her yerleri yumrukladım, turşu da ölüp ölmediğimi kontrol etti.  

sonracağıma bir arkadaşım, bayağı iyi de bir arkadaştır kendisi, tutturdu twitter aç programın için. dedim ben kullanmayı bilmiyorum, hem kim beni takip etsin daha programı dinleyen bir avuç insan falan filan dedim. ama sonunda ısrarına yenildim, belki program esnasında falan bir şey sormak isteyen olursa diye artık açmış bulundum. (bu nasıl olacak bilmiyorum ama sorucam öğrenicem) kullanıcı adım da bahtiyaar16. pazartesileri saat beşte sehir.fm'de yayın devam ediyor.

ubbf kapsamındaki robert mckee atölyesine katıldım. dünyanın en çok rağbet gören senaryo danışmanı, anlatıcısı, öğreticisi artık nesiyse ondanmış. meeeeh, iyiydi hoştu ama yemi bir şey yoktu. zaten öyle hepsine de katılmadım. sabahtan akşama katlananları da anlayamadım. dostlar senaryo yazarken görsün!?

antropoloji sınıfında bir çocuk var, saçları lüle ile kıvırcık arasında, açık kahverengi. birde sarı floresanın ışığı vurunca öyle güzel oluyor ki... arkasına oturmaya çalışıyorum ama hep o benim arkama oturuyor, öyle olunca hep izleyemiyorum ama çok güzel saçları. komik kısmı, yüzünü görsem tanımam. (bunu yazıktan iki gün sonra falan tam okula giriyordum, kapının camında bir yansıma gördüm, sanırım oydu. eğer oysa... tanıdım?)

çocuk demişken.. bir crush edinmek üzereyim ama gördüğüm üç kişinin de aynı kişi olup olmadığına dair şüphelerim var. bu sorunu saymazsak birini gözüme kestirdim gibi gibi. şimdilik bu tabi ki bir eğlence aracı, hayatıma renk katsın falan filan. hakkında hiiiiiiiçbir şey bilmiyorum, bilmek istiyor muyum ondan da emin değilim ama tabi ki öyle ya da böyle öğrenirim. bayağı esmer, çekik pörtlek gözlü, bayhan bakışlı bir çocuk. onu görene kadar daha önce kimseyi bayhan'a benziyor şeklinde tanımlamamıştım sanırım. (bunu anlattığım kişilerin kafasında çirkin bir şey canlanmış olabilir, değil demicem ama cidden tatlı.) aramızda şöyle bir konuşma bile geçti "excuse me, is this free?" "yes yes it's free." ki sandalyeyi isteme sebebim gerçekten ona ihtiyacım olmasıydı. ama sonradan fark ettim ki, vay be, gerçekten onunla konuşmuştum sonuçta. bugün ben dışarı çıkarken o içeri gidiyordu, saniyenin milyonda biri kadar bakıştık. hepsi bu. end of the story.

haklarında başlı başına bir yazı yazmayı çok istediğim ama maalesef zamanım olmayan bir grup da no land. ismine bakıp aldanmayın made in turkey. gerçekten son zamanlarda dinlediği en iyi gruplardan biriydi, aramızda albümünü ezberledim. harika bir şey. on yedisinde konserleri vardı gitmeyi çok istiyordum ama tek gitmeyi hiç istemiyordum, daha doğrusu gitmek neyse de dönmek sıkıntı. mevcut arkadaşlarımdan  hiçbiri de gelmedi benimle. aslında gitmesem daha iyiydi oturup evimde ders çalışmam lazımdı, bitmiyor ki şu sınavlar ben yine kıçımı yayarak uzanayım. demişken, mesela kıç ve göt kelimesini karşılaştıracak olursak kıç açık ara farkla alır. neden mi? bir kere içindeki k harfi ve kapanışı ç ile yapması söylerken müthiş tatmin ediyor. üstelik daha az kaba olduğunu düşünüyorum. ama emin de değilim. bunun hakkında sonra düşüneceğim. bu arada ç cidden çok güzel bir harf, ilk kim çıkardıysa allah razı olsun. o zaman ciao?

no land - düşünme kaybolursun