İçinizde Yaşayan Canavarı Hissedebiliyor Musunuz?

İŞİN LAYLAYLOMU:

Ben, izlediğim şeyi ikinci kez izlemeyi bırakın, duyduğum şeyi ikinci kez duymaktan bile hoşlanmam. Ama ne yaptım tereddüt bile etmeden kalktım bu diziyi ikinci kez izledim. Bir buçuk yıldan uzun bir süre geçmiş olduğu için de unuttuğum ayrıntıları olmuştu, onları hatırladım.

Ayrıca kendisi benim için EN İYİ KORE DİZİSİ olmasının yanında ATLAMADAN İZLEDİĞİM TEK DİZİ olma şerefine de layıktır. İkinci kez izlerken bazı bazı atladığım doğrudur ama toplasanız 10 dakika etmez :D Yine de izlerken kendimden geçtim iki seferde de. Kore dizisi izliyor olsanız da olmasanız da şiddetle tavsiye ederim. Dizinin kurgusuna, oyunculuklarına ve müziklerine hayran kalacaksınız. Hele müzikleri... Tamamen benim için özel hazırlanmış. Klasik müzik ve Rock. Mozart, Vivaldi, Faure bir yandayken, diğer yanda Pixies, Low, Alice in Chains, Mercury Rev, Mansun, Massive Attack, Arcade Fire ve aklıma gelmeyen diğerleri. Tamamı için şuraya tıklayabilirsiniz.

Fangörllük yapmaya devam ederdim ama zaten uzun bir yazı olacak, o yüzden işin laylaylom kısmı burada son eriyor. DADADAM!!! DADADAM!!!

***

“Şimdi de sizlere canavar ile aramdaki savaşın hikâyesini anlatacağım.

Karşı koyabilmek için mecburen ben de canavara dönüştüm.

Her şey ne zaman başladı?”

Susin Lisesi, ülkenin en iyi lisesidir. Oraya sadece ülkenin en iyi öğrencileri girebilir. Günde 18 saat çalışılır ve yılda sadece 8 gün Noel tatili vardır.

Dizinin başrolü olan Park Moo Yul, siyah bir zarfta aldığı mektup yüzünden 8 günlük tatilde de okulda kalır. Asıl ilginç olan aynı mektubu okulda kalan diğer 6 öğrencinin de almasıdır. Dizi Kameraman Yang’ın öğrencileri tanıtmasıyla başlar.

“Park Moo Yul; tüm ailelerin hayallerindeki damat tarzındaki öğrenci.

Susin’in en güzel kızı; Yoon Eun Sung.

Ve… Lee Jae Kyu mu? 2.sene 1.sınıf mı? Kendisini tanıtacak.

Yeni üyemiz geldi. Susin’in cebrail meleği; Yoon Su.

Başka kim kaldı? 2.sene 1.sınıftan Choi Ji Hoon. Şu bakışlara baksanıza!

Peki… 7.üyemiz…” (Kamerayı kapatır çünkü gelen Veba’dır.)

Karakterlerin biraz daha ayrıntısına ineceğim ama kişisel yorumlarımı fazla belirtmemeye çalışacağım. Dizinin en eğlenceli kısımları karakter analizi yapmak çünkü, bu zevki elinizden alamam.

Park Moo Yul;

Akıllı, çalışkan, anlayışlı, yardımsever, iyi kalpli, iyi görünümlü blah blah blah Kısacası mükemmel çocuk. İyiliği derecesinde de sinir bozucu. 

Çocukluğunda yaşadığı travmanın etkilerini kendi içinde yaşayan bu yüzden de bir yanı sürekli ölüme yakın olan, Eun Sung’un eski sevgilisi ve hala ona karşı duygularını kaybetmemiş, Ji Hoon’dan içten içe nefret eden biri.

“Neden Ji Hoon’dan bahsetmiyorsun? Bütün gücünle çabalıyorsun ama doğuştan dahi olan birini yenemiyorsun. Mozart’a karşı duran Salieri gibisin. Keşke okula katılmasaydı diyorsun, canını almak istiyorsun, değil mi?”

Yoon Eun Sung;

Bir zamanlar neşeli ve herkes tarafından sevilen bir kız olan Eun Sung kimsenin bilmediği bir nedenden ötürü sessiz ve soğuk birine dönüşür. Sürekli ölümden bahseden ama bunu yapacak cesareti olmayan birine.

Eun Sung ve Moo Yul her başbaşa kaldığında bu şarkı çalıyor:

Lee Jae Kyu;

Oldukça uzun süre pasif kalan bir rol. Bununla birlikte bu özelliği beni çektiği için en çok onun tepkilerine dikkat ediyordum. Bu yüzden bir şeyi çabuk fark ettim.

Hakkında bilinen hiçbir şey yok. Moo Yul’un adımlarını izleyen, yardım etmeye çalışan çocuk. Fırtına öncesi sessizliğin vücut bulmuş hali.

Yoon-Su;

Oldukça zengin bir ailenin tek çocuğu, babasının yaptığı bağışlar sayesinde okula girdiğini herkes biliyor.  Yüksek yerlerde durmaktan zevk alan, her daim kulağında kulaklık olan bir çocuk. Onun lakabı; Cheonsa, yani melek. Gözlerinin altındaki morluklar, sallanarak yürümesiyle kanında gezen uyuşturucuyu ve yüreğindeki acıyı çok iyi yansıtıyor.

Choi Ji Hoon;

Beyninin sol tarafındaki sinirlerin normalden kalın olmasından dolayı duygularını yaşayamayan bir dahi. Bu yüzden de hiçbir zaman aşırıya kaçmıyor. Pek çok şeyi diğerlerinden önce çözen ama gerekmedikçe konuşmayışı ile pek çok sırrı da saklayan biri. Ji Hoon’un duygusal derinliği olmadığı için onun hakkında tahminler ve sürprizler yok denecek kadar az.

“Tıpkısının aynısıydı. Yüzleştikten sonra ölecek olan farklı halimle karşılaşmıştım.”

Jo Young Jae;

Herkesin nefret ettiği çocuk. O lakabı “Veba” olan bir, “Kara Veba” Dizi boyunca izleyici “böyle olmasının bir nedeni vardır” diye düşünse de ona sempati göstermek kolay değil. Zayıfı ezen, güçlünün karşısında sinen biri çünkü. Aralarındaki en korkak kişi…      

Eun Sung: “Jo Young Jae, belki sen de iyi niyetli biri olarak doğmuşsundur. Kötü davranmanın bir sebebi vardır. Fakat o sebebi öğrenmem imkânsız. Gözümde ezikten farksızsın.”

Young Jae: “Ne demek istiyorsun?”

Eun Sung: “Aramızdaki dram bu işte. Tüm insan ilişkileri arasındaki dram.”

Lee Jae Kyu: “İyi mi?”

Yoon Su: “Korkuyor sadece. Korkaklar şiddete başvurur.”

Yang Kang Mo;

En büyük hobisi bir şeyleri kameraya kaydetmek. Video ya da fotoğraf… Annesinin o hamileyken geçirdiği ateş sonucunda işitme duyusunu kaybetmiş. Bunu önemsemiyor gibi görünse de hala onu rahatsız eden bir şey bu. Küçükken yaşadığı o olay sadece bir örnek bence, bu örnek Kang Mo’nun bütün hayatının ufak bir özeti… Başka bir çarpıcı özelliği ise asla pes etmeyen bir karaktere sahip oluşu... Üzerine ne kadar giderseniz o kadar direnecektir.

Kang Mi Reu;

“Deli” lakabıyla ünlenmiş biri. Okulun çatısından yaptığı Bungee Jumping herkese parmak ısırtmıştır eminim. Young Jae’in korkulu rüyası. Ji Hoon’un hem düşmanı hem dostu. Güçlü olduğu kadar zeki oluşuyla, herkesin favorisi haline gelmişti. Ayrıca mektup almamasına rağmen okulda kalmıştır. Mi Reu başka bir hesap peşindedir.

AC/DC'nin Back in Black'i için Mireu's Theme diyebiliriz ^^

Öğretmen;

Judo konusunda uzman olan beden eğitimi öğretmeni Noel’de çocuklarla kalması için görevlendirilir. Ayrıca ona da mektup gelmiştir. 

Kim Yo Han;

Hakkında söylenecek çok şey var ama kendime saklayabilirim. Geçirdiği araba kazasından sonra okula sığınan bir psikiyatr.

O meşhur zarfta yazanlara gelince…

“Beni lekeleyip acınacak hallere soktun.

Beni köşedeki canavara dönüştürdün.

Beni susturdun.

Boş umutlarımla alay ettin.

Sahip olduğum tek şeyi alıp boynuna astın.

Ben tutunurken, sen ellerini çektin.

Beni gözlerinden uzak tuttun.

Sonunda bana yetiştin.

Mutlu Noeller.

Mutlu yıllar.

Sekiz gün sonra Zelkova ağacının yanındaki yoldan yürü.

Saat kulesinin altında birinin ölü bedenini göreceksin.

İsa’nın doğduğu gece, seni lanetliyorum.”

Her satır birinin günahı olsaydı… Siz nasıl eşleştirirdiniz?

Bundan sonrası için sadece diziden replikler var. Kimsenin benim vardığım sonuçları bilmesine gerek yok. Sadece izleyin ve kendi cevabınızı kendiniz verin.

İnsanlar doğuştan mı canavardır, yoksa büyüdükçe mi canavarlaşırlar?

*** 

-“Onun gibi insanlar doğuştan mı canavardır, yoksa büyüdükçe mi canavarlaşırlar? 

Kendilerine göre doğuştan gelen ya da sonradan edindikleri sorunları olabilir. Beyinleri hasarlı ya da DNA’ları sorunlu olabilir. Doğuştan beri öylelerse suç onların değil, yetersizlikleridir. Cezalandırılmaları doğru mu? 

Aksine doğuştan sorunlu değil de babaları alkolik veya anneleri sorumsuzsa sonradan suça bulaşmaları onların suçu olur mu?

-“Suçluların cezalandırılmamaları gerektiğini mi düşünüyorsun?”

-“Sosyal vazife için cezalandırılmalılar. Fakat böylesine ahlaki ve hassas eleştirilerin doğru olup olmadığına dikkat çekiyorum.”

-“Doğru.”

-“Neden?”

-“Beyin özürlü veya kötü koşullarda büyümüş olsa bile suç sayıldığını bile bile cinayet işlemeyi tercih etmiş. Cinayet işlemeyi seçmişse her türlü eleştirilmelidir.”

***

“Bazı beklentiler beslediğimi itiraf ediyorum. 18 yıl… Ne yetişkinim ne de çocuk. Kaçma arzusuyla tutuşan orta yaşlardayım. Finn ya da Nanook gibi maceracı değil. Fakat gerçeklikten kaçmayı umuyordum.

Maceraya inandığımız son gündü. Şimdiye dek korkmak yerine heyecanlıydık. Fakat unuttuk ki duyduğun ses ne kadar tizse gerçeklikten kaçmak o kadar tehlikeli. Hayatta kalmak için acımasız davranmak zorunda.  Fin ve Nanook da hikayenin sonunda şeytanla karşılaştı. 

Hepimiz birer lokma ısırıp birini öldürdük. 

Şeytan karda yuvarlanarak peşimize düştü.”

***

“Hazır aradan zaman geçmişken neler olduğunu açıklamaya çalışıyorum. Kaderin kahpe cilvesi, her şey kötüye döndü. Oyunu başlatan bile ipi elinden kaçırmıştı. Karanlık karanlığa vurarak yine karanlık yaratıyordu. Canavar yüz yüze bakan aynalarda görülüyordu. Böylelikle başka bir karanlık ortaya çıkmış oluyordu.”

***

“Ben bir seri katilim.

Noel arifesinde yorgun düşmüştüm. İnsanları öldürmek zordur, hatta ölmeyi hak edenleri bile. Artık cinayet işlemek istemiyordum. Sorumluluk duygusunu kaybetmiştim.

Sekizinci işe yaramaz hayat…

Adımı sorduklarında üzerimden bir yük kalkmıştı. Sonumu kabullenmiştim. Görevimi tamamlayamamıştım… Ama kabullenmiştim.

Tam o sırada yaşanan olayların bir anlam taşıdığını bilmiyordum. Hikâye bitmeyecekmiş gibi görünürse sonunu kendin yazmalısın.

2000 yıl önce 3 bilge İsa bebeği bulmak için yıldızlara tırmanmış. Bugün ışıklar sayesinde onlara ulaştım. 

Karşılaştığım bütün rastlantıların uzun zaman önce yazılan kaderimin bir parçası olduğunu fark ettim."

***

“Aslanın pusu kurduğu nehirde, yaralı zebra olsaydın ne yapardın?

Aslanın pusu kurduğu nehirde, vakit senden yana değil.

Arkadaşının yaralandığını öğrenseydin ne yapardın?

Aslanın pusu kurduğu nehirde, susuzluktan ölürken birinin kurban edilmesi gerekir. Aksi takdirde tek damla su içemezdin. O zaman ne yapardın?

Aslanın duyması için, en sabırsız olanın nehre atlamasını, birinin yaralanmasını veya içlerinden en gencinin geride kalmasını ummalıyız.

Aksini ummak mümkün mü?

Aslanın pusu kurduğu nehrin yanında bekleseydin…”

***

“Sence hepinizden farklı mıyım?

Seri katillere neden çocukluklarının sorulduğunu bilir misin? Güvende hissetmek için. Alkolik bir baba, önüne gelenle yatıp kalkan bir anne… Fakat aslı o değil. Hepsi basın tarafından şişirilen yalanlar. 

Çocukluğunda kötü şeyler yaşayan herkes canavara dönüşmez. Düzgün büyümesine rağmen canavarlaşan yüzlerce insan var. Herkes canavara dönüşme potansiyeli taşır.

İçinizde yaşayan canavarı hissedebiliyor musunuz?

Sanırım bazıları canlanmaya başlamış.”

“Sınırda durmamak lazım.

Doğuda ve batıda asırlık tabular vardır.

O çizgi, iki tarafı, içeriyi ve dışarıyı ayrı tutar. Ayrıca iki tarafı ters yüz olarak sınırlar. Çizginin kendisi bile kafa karıştırıcıdır. Sakın üzerinde durmayın. Karışıklığın içine düşmekten kaçının.

Sınırda duran çocuklar tanımlanamaz.

Çünkü bütün bunlar kafa karıştırıcı…

Hepsi tabunun parçası.”