Miyavi'den Seçmeler (2002)

Merhabalar efenim,

Evet, Miyavi ve Miyavi’nin sürüsüne bereket albüm&singlelarıyla dönüş yapıyoruz. Zamana göre ilerleyelim diyorum…

Gagaku (31 Ekim 2002)

1.İlk şarkımız Hatachi Kinenbi,  yani 20 yaş yıldönümü, girişi “Happy birthday to you” diye bağıran koroyla yapıyoruz ve aniden bir böğürtüler ve elektro gitarımız, baterimiz geliyor. :D Kusura bakma Miyavi ama yerleştirmeyi iyi yapamamışsın. Heavy metalle albüm açılışı mı olurmuş ya?

2.Sırada hard rock olan Coin Lockers Baby var. Uzunca bir süre sadece enstrüman dinliyoruz. Bir dakika geçtikten sonra Miyavi kendine has böğürtüsüyle bir şeyler söylemeye başlıyor. Benim anladığım sadece mama, cry, father oluyor. “Sorry my baby, it’s my fault…” falan derken hoppala bu şarkının sözleri nereye gidiyor diyorsunuz ve şarkı bir bebiş ağlamasıyla son buluyor. Psikolojimi bozdun Miyavi -.-

3. Kusare Gedou He… Bu şarkıda acayip ritim tutuyorum ben. :D Şarkının hem kendisi hem sözleri alem.^^ Ama seviyorum. Brainy demekten çatladı ya :D Hala hard rock, heavy metal yani. Aynı kafa devam ediyoruz. :D Zaten Metallica dinleyen Miyavi’den hard rocktan başka ne yapmasını beklersiniz ki?

4. Ve sonra Night in Girl… Süper bu şarkı^^ Albümdeki favorilerimden biri. Şimdi bütün bu ağır rockların içinde gidip en hafiflerinden birine tutulmuş olabilirim ama ne olmuş yani? Biraz soft ve enstrümantel rock  olduğu doğrudur. Ama ben bu şarkıda Miyavi’nin sesine hasta oluyorum. :D Diğerlerinde sadece böğürtü duyduğumuz için tabi. :D Ama gerçekten dinlerken keş gibi oluyorum. :D Sonlara doğru azıcık hareketleniyor ama ağırlaşma yok, zaten hemen sonra bitiyor. Başa sarıyoruz. :D –Yani ben şarkıları başa saramam ama yapılabilecek bir şarkı^^-

5. Hemen ardından yine favorilerimden olan bayıldığım bir şarkı geliyor: Girls, be ambitious. Bir iki saniye sakince klavyeyi dinledikten sonra hemen diğer enstrümanlar –önce gitarlar- ve Miyavi alçak, pürüzlü sesini duyup, kendimizden geçiyoruz. :D Biraz alternatif rock denebilir diye düşünüyorum. Bu arada terim yanılgılarından biri de alternatif rock konusunda. Hard rocka alternatif olarak çıktığı doğrudur ama bu temelinde yine hard rockın olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Mesela bir Nirvana dinlerseniz ne demek istediğimi anlarsınız. :D Kendileri alternatif rockın önemli temsilcilerinden. Her türün sonuna rock eklemekten yoruldum, siz anlayın işte. Miyavi’nin olduğu yerde başka bir tür söz konusu değil. :D

Şarkıya dönersek ağırlığı biraz artıyor ama yine de diğerlerine göre hafif. Ayrıca bu şarkı Miyavi’nin aslında güzel bir sesi olduğunu keşfettiğim bir şarkısı. Yani bir vokal olarak… Miyavi’nin ballad söylediğini hayal etmeye başladığım zamanlar. :D Şarkının tam ortasında sesini incelttiği kısımda…  Sonlara doğru da var aynı kısım <3 :D Bu arada “Girls, be ambitious” diye tekrar ettiği kısımda aşık oluyorum Miyavi’ye adfghjklşi :D Bir de bitirişi de girişteki klavye notalarıyla yapaydı iyiydi. Ve sustum. Ama bir dakika PV'si de var ve o zamanlar yaptığı diğerlerine göre çok daha güzel. -çok rezilleri var da- Hikaye açısından olsun, Miyavi açısından olsun çok sevdim. :D 

6. Oresama Shikou… Korktum lan bu şarkıdan. Girişte bir fısıltı kısmı var, sonra aniden giriyor. Tırstım oğlum. :D Bir yandan enstrümanlar son hızla coşarken, fısıltılar, böğürtüler hepsi birbirine karışıyor. Hardın dibini vuruyor. Korku filmi gibi şarkı ya… :D Onun dışında acayip hareketli, gitarı çalan olmak için nelerimi vermezdim diye düşündüm.^^ Anlamı “düşünmeyi seviyorum” Emin değilim gerçi “sama”bir çok farklı anlama geliyor. -.-

7. Gariben Rock da aynı böğürtüler, bütün heavy hallerimizi sergileyerek devam ettiğimiz bir şarkı. Ortasına doğru Miyavi’nin sesini duyma fırsatını yakalıyoruz. Ben bu şarkıda iyi sallanıyorum. :D O değil, Gariben “Geek” demek. :D inek yani… :D

8. Onpu no Tegami. No tegami harfler anlamına geliyor. Bunun da oldukça yumuşak bir girişi var; piyanona öleyim yeeaa asdfghjklşi Ben adıyorum kendimi notaların sakinliğine, böyle yumuşuyorum. Sonra Miyavi –inanması güç ama- böğürmeden, gayet yumuşak bir tonla söylüyor. Bir süre sonra bateri giriyor ama sadece o kadar. Miyavi ve muhteşem sesiyle baş başa kalıyoruz. :D Tek bir şey demek istiyorum: muhteşem ötesi bir şarkı… Ama son bir dakika kala birden yeniden rocka bağlıyoruz. :D Yarım dakika kadar devam ediyor ve geldiği hızla gidiyor. Bizi yeniden piyanonun aşık olunası sesiyle baş başa bırakıyor. Dolayısıyla bize de “Ahh…” dedikten sonra gerçek dünyaya geri dönmek kalıyor. Ve alttaki de Miyavi'ye acımak ve sevmek için çok ideal bir video... Cidden üzüldüm ama kendi yaptıklarından daha güzel olmuş açıkçası. Görüntüler bir filmden sanırım ama bilmiyorum yani. Bakmaya da üşeniyorum.

9. Shokubutsu Ningen M… Yani “Bitki İnsan M” teması ise yok. Olmaz tabi, ismi böyle olan şarkının ne teması olacak? :D Enstrümantel bir hard rock.

10. Ve son olarak Dear from XXX’le albümü kapatıyoruz. Yine favorilerimden biri ve evet bu da hafif. :D Bir dakika boyunca klasik gitarla takıldıktan sonra Miyavi yine etkileyici sesiyle sakin bir giriş yapıyor.  Bu arada arada sırada klavye eşliğimiz var. Bu şarkıyı tanıdık hissettiğim için daha birçok seviyorum tabi. Ortada bir bölümde gitar bile duruyor sadece klavye ve Miyavi’nin sesi var. Böyle insani bir tonda söylediğinde sesinden çok etkileniyorum, çok özel bir sesi var bence. Bir ara yine keşe bağlıyoruz birlikte sonra tekrar kendimize geliyoruz. Bu şarkıda bir Teoman havası var, demedi demeyin. :D :D hihihahahahohohoh Teoman severdim ben. :D Ve gitarla kapanışı yapıyoruuuuz. Sırf bunun için Miyavi’ye alkış, soft rockla kapanış muhteşem oluyor. :D 

Shindemo Boogie-Woogie (30 Kasım 2002)
Full albümden sonra single yayınlaması bana ilginç geldi ama... Bir MV'si ama acayip iğrenç olduğu için sözünü bile etmeyeceğim. Bir dakika bile izleyemedim yani. -.- Zevksizsin Miyavi! Neyse biz şarkıya dönelim çünkü gayet güzel bir şarkı. Eğlenceli bir hard rock ve Miyavi'nin sesini de bol bol duyuyoruz. Aslında üç singleı da çok sevdim ben.^^ Çok ağır değiller, büyük ihtimalle de bunun için. :D Şarkı için tıkkk

Pop is Dead (30 Kasım 2002)
Şarkı hareketli, güzel falan filan... Ve bir PV'si var... [ve öldü.] Yani bir insan bu kadar mı rahatsız olur? Olurmuş demek ki... Feminenliğin dibine vurduğu kısımları saymazsak aslında ben PV'yi sevdim, aşırı eğlenceli. :D Baş ve son kısımları süper. Kin Kon Kan ve Dirty Pop kısımlarını da çok sevdim. Miyavi'nin mallıklarını falan da... -Özellikle bateri çalamazken- ama o kadınsı haller ne öyle ya, tiksindim. -.- Kadın olmak içlerinde bir ukte gibi kalmış sanırım asdfghjklşi Ben buraya sevdiğim bir canlı performans koyuyorum ama PV'yi izlemek isterseniz buraya tıklayabilirsiniz.

Jingle Bell (18 Aralık 2002)
Senenin üçüncü ve son singleı... Harda yakın bir alternatifle harika bir kapanış... Anlaşıldığı üzere bu şarkıyı da çok seviyorum. Uzunca bir süre enstrüman dinledikten sonra nihayet Miyavi'ni sesini duyma şerefine erişiyoruz asdfghjklş Ama sonuna kadar da söylüyor ve bu benim için çok iyi demek^^ Canlı performansını izliyordum da sona doğru Miyavi sapıtıyor. :D En sonunda da gösterişli bir reverans yapması yok mu? hahah :D Şarkının stüdyo kaydı için de buraya...

Not: Ben bütün albümleri tek yazıya sığdırırım sanıyordum ama… Yemiyormuş dostlarım, yapacak bir şey yok. Artık bir dahaki Miyavi yazısında görüşmek üzere. Nasıl bir düzen tuttururum bilmiyorum ama...

Görüşmek üzere!