kore müzik tarihi: popun gelişimi ve rock müzik

En son trotu ortaya çıkarmıştık. 1945'te Kore Japon işgalinden kurtulup güney ve kuzey olarak ikiye bölününce batı kültürü Güney Kore'yi etkisi altına almaya başladı. Artık bar ve kulüplerde batıdan gelen şarkılar çalıyordu. 50-53 yıllarındaki Kore savaşından sonra Amerikan askerleri Kore'de kaldı ve bu süre boyunca Amerikan kültürü Kore'de yayıldı ve onların müzikleri daha makbul oldu. 1957'te Amerikan Güçleri Kore Ağı radyosu yayına başladı. Kore; blues, jazz ve rock'n roll ile haşir neşir oldu. Ekonomi ilerledikçe müzik trendleri oluştu ve şarkıcılar daha geniş kitlelere performans sergilemeye başladı. Beatles dalgası Kore'ye ulaşınca ilk rock grubu Add4'un da kurulmasına vesile oldu oldu. 

Shin Jung Hyun'un kurduğu grup aslında müziğe ellili yıllarda başlamıştı, zaman içinde rock müziğe koreye dair bir şeyler katabildiğini gördüğünde 1962'de grubu kurdu. Bu yüzden kendisi rock'ın dedesi olarak tanınır. Altmışlarda ve yetmişlerde de psikedelik rock müziğin başını çeken kişi olmuştur. Oğulları da kendi gibi ünlü gitaristler olmuşlar ve hatta en büyük oğlu Shin Daecheol ünlü heavy metal grubu Sinawe'yi kurmuştur. 1968'de Seul'de ilk yetenek yarışması yapıldı. Bu yıla kadar Add4 büyük bir başarı elde edememişti, tabi sonra işin rengi değişti, *bir fincan kahve*  ve *bu bir yalan* gibi hayli ünlü şarkıları oldu. Bir de bu yıllarda müzik piyasasına atılan Song Chang Shik var, geleneksel solfeji reddetti ve melodileri yeniden yorumladı. Bu melodileri geleneksel sistemler yazmak zor olduğundan önceden var olmayan notalar yarattı.

Bazı koreli şarkıcılar uluslararası arenada boy göstermeye başladı. 1961'deyse Han Myeong Suk'un şarkısı *sarı tişörtlü çocuk* fransız şarkıcı Yvette Giraud tarafından coverlanmıştı ve japonya'da da oldukça popülerdi. Kim Sisters, Amerika'da çıkış yaptılar ve Ed Sullivan'ın ünlü programında yirmiden fazla performans sergilediler. Kim Sisters üyelerinin ikisi gerçekten kardeşti; Sue ve Aija. Diğer üye ise kore savaşından önce de ünlü bir şarkıcı olan Lee Nanyoung idi. *Mokpo'nun göz yaşları* Amerika'da çıkış yapan bir başka şarkıcı henüz on dokuz yaşında sahneye çıkan Patti Kim'di. 1963'te yayınladığı *aşkın simgesi* popüler olmuştu. Sonraki yıllarda "nisan bir kere geçmiş" "aşkın övgüsüne şarkı" *sevgili maria* *seni unutmam* gibi ünlü şarkıları oldu. 34 yaşında evlendiğinde yetmiş kadar albümü beş yüzden fazla şarkısı vardı.

Yetmişlerde müzik piyasası hükümet tarafından baskı altındaydı, ağır bir sansür vardı. Shin Junghyun uyuşturucu suçlamalarından hepse girdi. Altmışlarda orduya katılarak müzik hayatına devam eden Han Daesoo 74'te yeniden piyasaya girmesine rağmen iki albümü (Upuzun yol, Lastik ayakkabı) hükümet tarafından banlanınca kendini sürgün ederek Amerika'ya taşındı. Ancak sonrasında bu albümlerin şaheser olarak kabul edildi ve *bana biraz su ver*  *mutlu bir dünyaya* şarkıları gençliğin marşı oldu. Han Daesoo sonrasında New York'ta Genghis Khan isimli bir rock grubu kurdu ama grup pek fazla sürmedi. 89'da "Infinity" isimli bir albüm yayınladı. Caz gitaristi Jack Lee ile çalıştı, doksanlarda kore müzik piyasasında yeniden göründü ve daha deneysel bir tarz ortaya koydu. Kore'nin John Lennon'ı olarak bilindi.

Trot müzisyenlerinin popülaritesi artarak devam etmişti. Lee Mija, 2003'te Kuzey Kore'de ilk defa performans sergileyen sanatçı kariyerinin başlarındaydı.Bir de muhtemelen kore magazinin en acayip adamı Nahoona var. (Japon mafyası tarafından iğdiş edildiği söylentisi çıkınca en sonun canlı bir yayında pantolonunu indiriyor.) Bir de elbette ilk tanıdığım şarkıcılardan Tae Jin Ah. Hala sahneye, hatta nadire de olsa müzik programlarına çıkıyor. Kendisi zaten içinde YMC'nin de bulunduğu bir şirketler grubunun kurucusu. Ben de seviyorum şarkılarını.

Yetmişlere dönersek zorlu dönemde rock camiasında ışığı parlayan tek grup Sanulrim (dağ ve yankı kelimelerinin kombinasyonu) oldu denebilir. Daha üniversitedeyken oluşturdukları grubun adı Mui'ydi ve üç üye kardeşti. 77'de MBC'nin üniversiteler arasında düzenlediği bir yarışmayla halka kendilerini açtılar. (yarışmada söyledikleri şarkı: lütfen kapıyı aç) Bu yarışma modern festivallerin de öncüsüdür. Aynı yıl ilk albümlerini yayınladılar ama psikedelik ve hard rock gibi halkın alışık olmadığı bir tarza yöneldiklerinden yadsındılar, yine de yetmişlerde sanatçılar marihuana kullanımından tutuklandıkları için bu çemberine dışında kalan Sanulrim'in dönemin en önemli grubu olduklarını söylemek mümkün. 2009'da baterist olan en küçük kardeş trafik kazasında ölünce grup dağıldı. Aralarından biri ölene kadar müzik yapmaya devam ettiklerini düşününce duygulanmadan edemiyorum.

Seksenlere geldiğimiz olaylar biraz daha değişti. Ballad şarkıcıları ön plana çıktı, rock geri planda kaldı. Buna rağmen rock müzik piyasası kendi içinde ilerlemeye devam etti, heavy metale yöneldiler. Baekdoosan, Boohwal ve Sinawe gibi üç efsanevi grup kendilerini gösterdiler. (Ki ilginçtir üçü aynı sene çıkış yaptı.) En ilginç hikayeninse Baekdoosan'a ait olduğunu düşünüyorum çünkü grubu kuran Yoo Hyeonsang'a sevdiği kadının ailesi trot şarkıcısı olacaksın diye baskı yapıyor ve adam da oraya yönelmek durumunda kalıyor, bu yüzden otuz yıllık grubun yalnızca dokuz albümü var. (Ama bence çok güzel trot şarkıları var adamın. Bir de yaşlı halinden bir sahne izleyelim.) Müzik tarzları ise geleneksel müzikle metalin karışımından oluşuyor. *women driving highway* (Kişisel olarak çok da metal sevmem, muhtemelen bu yüzden en sevdiğim şarkıları in my life) Beatles Code'un ilk sezonun CN Blue ile aynı bölümde yer almışlardı. (O da bayağı ilginç CN Blue'ya rock grubu demek bile zorken metalcilerle çıkarıyorlar.) İlgilenenler için en iyi parçalar playlisti ve bence gerçekten bunlar en iyi parçaları.

Sinawe'den devam etmek istiyorum. Oldukça uzun ve karışık bir öyküsü var kendilerinin. Sayısız üye değişiminin içinde yer alanlar Im Jaebeom, Kim Jeongsoo,  Kim Bada ve Seo Taiji gibi herkesin bildiği isimler. (Hepsine tamam da bass gitardan hiphop a geçen seo taiji'ye ne demeliyiz? eline de yakışıyor) Grubun eski zamanlarına bakınca o zamanları hiç bilmediğim halde nostaljiyi hissediyorum. İşte size bir adet 1987'deki performansları. Birçok ünlü şarkısı var grubun, 2012'de de I am singer2'ya katılıp ilginç coverlara imza attılar. *aşka veda* Son zamanlarda Kim Bada yürütüyor grubu diyebiliriz ki kendisini belki bu yüzden belki diğer şarkıları yüzünden çok seviyorum. O yüzden bu da 2015 Sinawe'sinden bir tat olsun. 

Boohwal'e gelirsek... Rock rock rock izleyin diyormuşum. (Grubu anlatan dört bölümlük mini dizi.) Grubun adı önce "the end" iken Kim Tae Won, Boohwal yani diriliş olarak değiştirmiş. Haklarında söylenecek çok şey var o yüzden ben az şey söyleyeceğim. İlk vokal Sinawe'nin de vokalliğini yapmış Kim Jeong Soo idi. Sonra Charisma ve Little Sky'da da yer aldı, en sonunda amaaan dedi solo yaptı. Tatlış bir adamdır, hemen bir playlist. İkinci vokal Lee Seung Chul'dü. O bin tane cover'ı yapılmış o harika Heeya şarkısı işte onun zamanında çıktı. İşte size 1996 ve 2002 versiyonları. Coverların tabi ki en kralı Ailee'ninkiydi. Ama tabi ki bir başka müthiş cover da benim kara sevdam Guckkasten'dan geldiği için onu da paylaşmadan edemiyorum efendim. (Ben buralarda yokken Guckkasten ünlü olmuş, hatta Hyunwoo King of Mask Singer'a katılmış, Radio Star'a çıkmış, Lol şampiyonaları için şarkı yapmış, neler oluyooor?)

hee-yah, bana bir bak

alıştın beni sevmeye, değil mi?

benden nefret ettiğini söylesen bile biliyorum yüreğini

gitmeden önce beni sevdiğini söyleseydin, canım yanabilirdi

geriye baktığımda, benden nefret ettiğini söyleyişin hüzünlüydü

yağmurun ortasında gittin, hiçbir şey söylemeden, çok üzgün görünüyordun

bakışın, beyaz yüzün ıslanıyor ve üşüyordun

bakışın, her gece rüyalarıma takılıp kalıyor, seni hala özlüyorum

hee-yah, bana bir bak

ah, hee-yah, lütfen bak bana

Bir ara Park Wan Kyu geldi tek albüm için. Birçok OST'si olan bir adamdır, Boohwal'den ayrıldıktan sonra solo yapmıştır. (Ne çektiler ama di mi?) Lonely Night performansını şuraya bırakayım. Ve Jung Dongha sekiz yılla en uzun süreli vokali grubun. 2014'te gruptan ayrıldı ve aynı yıl kendi solosu Begin albümünü yayınlamıştı. (İki yıl mı, tarihe bakmasam geçenlerde diyecektim.) O da harika bir albümdür ama ayrılmasının acısı tazedir. Şimdi vokal Kim Dong Myun, onunla da bir albüm gelsin isteriz, Purple Wave'den bu yana dört yıl geçti öhöm. (Grupla ilgili daha ayrıntılı bir yazı için keypapshow) Grup olarak bir de Black Hole var, onların da adını anmamış olmayalım. İki senelik bir MV, bu şarkılarını pek seviyorum. 

Rock müzik böyleydi ama dediğimiz gibi seksenleri domine eden ballad şarkıcıylarıydı. Lee Kwang Jo *yakın olmak için çok uzaksın* albümüyle üç yüz binden fazla sattı. Gerçekten de çok güzel bir şarkıdır. Ali bunu immortal song'da coverlamıştı. Sonra sesine aşık olduğum bir adam Lee Mon-se vardı. (Bunu aynı gün doğduğumuz için demiyorum, gerçekten.) En son yayınladığı New Direction albümünü bile aşkla şevkle dinledim. İlgilenenler için bir playlist. Old Love şarkısını da Bada coverlamıştı. (Kim Ba Da değil, kız olan Bada, SM Bada.) Moon Myungjin de *ağaçların gölgesinde duruyor* şarkısını coverlamıştı. 

leylaklardan gelen güzel kokuyu kokladığımda

unutamadığım o anı acıyla sardı kalbimi

ve ağladım otobüsün camına yaslanarak

ağaçların gölgesinde duruyor solan hatıran

sonbahar geldiğinde soğuk yağmuruyla

sabahın soğuk esintisinde, unutuluyor

öylesi güzel bir dünya, asla unutmam aşk hikayemi

kuruyan ağaçların gölgesinde, asla unutmam o kokuyu

öylesi güzel bir dünya, biliyordun seni nasıl sevdiğimi

kayan yıldızlarla gökyüzünün altında

Bir playlist de Byun Jinseob için gelsin. Dönemin ünlü şarkılarından biri de Lee Yong-hoon'un *Gwanghamun'un şarkısı*ydı. Tabi ki bir de Cho Yong Pil vardı. 80'de başlayan Asya Müzik Forum'unda birinci olmuş, Hong Kong ve Japonya'da performans sergilemişti. "Pencerenin dışındaki kadın" Kore'deki hitlerinden biriydi ve New York'ta bile söylemişti.  Ama ben Mona Lisa'ya aşığımdır, Hatta Guckkasten reklamı iki olsun, onun da coverını yapmışlardı. En iyisi Kim Bada ve Seo Moon Tak'inkiydi. Bir de gerçek Kim Taewon ve onu oynayan No Min Woo'nun bir performansı var ki Kim Taewon hatırına koyuyorum. 

her şeyimi versem bile kalbi ulaşabileceğimin ötesinde mi?

gülümsemen olmadan, senin adın mona lisa

böylesi bir acımayla sana baktıktan sonra

etrafında dönüp durmak zorunda mıyım?

göz yaşların olmadan, senin adın mona lisa

bütün anılar hala benimleyken gidemem

hiç durmadan fısıldayarak yanında kalırım

ama bu yetmez

aşkımı kabul etmenin hiçbir yolu yok mu?

mona lisa'm mona lisa'm, bu bakışını sevmiyorum

aşkımı kabul etmenin hiçbir yolu yok mu?

mona lisa'm mona lisa'm, beni çok üzüyorsun

En son da 2013'te Bounce hit olmuştu. O sene Gayo Daejun'da hep birlikte söylenmişti. Hatırlayınca duygulandım yahu. Henüz KARA ve 4Minute dağılmamış, Jia ve Hyunseung ayrılmamış, SNSD dokuz, EXO on iki kişiydi. 

Seksenlerde trot şarkıcılarının en ünlüleri Jo Hyun Mi ve Epaksa'ydı. Jo Hyunmi'nin ilk albümün *yağmurlu yeondongyo köprüsü* sizlerle. Trot severlere bir playlist bırakalım. Geçenlerde otuzuncu yılı için güzel bir albüm yayınlamıştı. (geçenlerde: geçen sene) Epaksa ise tekno-trot takılıyordu. Kaç yıl geçerse geçsin espri anlayışı yaşayan bir adamdır. Ama ben onun yaptığına müzik demeden önce düşünürüm. O yüzden bu adam niye ünlüydü onu da anlayamam.

Evet bu yazı oldukça uzun oldu ama ele aldığımız dönem uzun ve doluydu. Bir sonraki yazımızda hiphop ve indie ortaya çıkacak, hallyu wave doğacak, beklemede kalın!

Sanullim kardeşler