ve tuhaflığını üşüdüğün zaman

james blunt - no tears

bugün yine depresyonda olduğumu düşündüm. hissettim. sonra bir arkadaş -ki soruları soran o hep aynı arkadaş, anlat, kim, neden, niye, ben tanıyor muyum.. kız da değilsin ama demek istiyorum bir gün, yine de biliyorum niyeti kötü değil, kızsam da çabuk sönüyorum- neden diye sordu. ben de nedenleri üzerinde düşünmeye, bu sefer gerçekten düşünmeye başladım. 

sınav değildi hayır. sınavı iplemeyi yatağıma yattığımda bırakmıştım. ve evet, m4''ün rezil kokusu ya da sınavın elin köründe bir otelde olması canımı sıkıyordu ama sebep bu değildi, yine hayır. "düşündüğünde mutlu olduğun ama gördüğünde mutlu olmadığın birisi oldu mu hiç?" diye sordum ben de. "hayır," dedi. "belki ona yetememekten korkuyorsundur." düşündüm. çok olası geldi. sanırım haklıydı. yarı yarıya. bu sorunsalın ayrıntılarına girmek istemiyorum ama size hiç oldu mu?

çok nefret ettiğim şeyler var. avazım çıktığı kadar bağırmak istediğim şeyler. şimdi dişimi sıkıp içime atsam bile bir gün hesabını sormak istediğim şeyler. yapabilecek bir şeyimin olmadığı şeyler. 


yine de her defasında dayanamayıp geri çekiliyor olmam.

beyaz bayrak.

james blunt - no bravery

birden inanılmaz bir duygu yoğunluğu hissediyorsunuz. yolsa yürürken kendi kendinize salak salak gülüyorsunuz. hiçbir neden yokken. sonra bu saçmalığınıza gülüyorsunuz. size bakan insanlar kim bilir ne düşünüyor? lotoyu tutturdu, üniversiteyi kazandı, aşık oldu, kafayı yedi...

peki ne oldu? bunca yıpranmışlıklardan hangisiydi seni kahkahalara boğan?

dur söyleme, gizli kalsın, kimseye anlatamazsın, gitmek gerekir o zaman.

ama sen gitme, ben giderim. şimdilik hoşçakal jimmy.

james blunt - so long, jimmy

eğer bir daha on yedi olursam yine aynı şeyleri yaparım. evet, en güzel dönemiydi hayatımın. çok uzun zaman geçmedi üstünden ama geçmiş gibi. kütüphane masalarının üzerinde yuvarlanmak çok güzeldi. yine yapardım. yine derslerde kitap okurdum. aynı okula gider, aynı kişilerle arkadaşlık ederdim. pişman değilim. büyük işler başarmadım evet. bugün hayatımın başarısını sorduklarına yine diyecek bir şey bulamadım, doğru. kafadan salladım bir şeyler, bir kaç gün önce yaptığımız bir işten söz ettim. sınav sonuçta, bir şeyler söylemem lazımdı. diyemedim benim hayatımın en büyük başarısı mutluluğu yakalamış olmamdı. ama ya şimdi, diye sorsaydı ne derdim? kaybettim onu da kendimi de diyebilir miydim?

hiç özlemedim liseyi diyor tekila. bense minik, şirin dünyamı özledim. yeryüzünün geri kalanını yok sayabildiğim dünyamı. on yedi olmayı, sen benim on yedi yaşımsın'ı dinlemeyi özledim. bir şeyleri yapmak için hala vaktim olmasını. şiir okumayı arkadaşıma, resim çizmeyi derslerde. sandalyeden düşmeyi. pencereden saatlerce bakışım, sorulara sessiz kalışım. yazma krizlerine girdiğimde kendimi sağa sola vurmayı, gülme krizine girmeyi, koridorda deli gibi koşmayı. yapmaya çalıştığımız her şeyi elimize yüzümüze bulaştırmamızı. zarflardaki güldüğüm o iğrenç esprileri. 

bu arada hatırlıyor musunuz? 

renkli sular yapmıştık. 

james blunt - next time i'm seventeen